Sneeuwschoenwandelen door een ongerepte winterwereld. Waar ook nog avontuurlijke momenten op je wachten? Zet dan Kolm Saigurn, in Oostenrijk, op je bucketlist! Want sneeuwschoenwandelen door dit gebied in de Hoge Tauern, vlakbij Rauris is een ervaring die je niet wil missen. Diep in het Raurisertal maakt de ongerepte natuur, in de winter, plaats voor waanzinnige wandelingen. 

Sneeuwschoenwandelen of skiën 

Het is eind maart, de zon schijnt uitbundig en op de pistes van Rauris in het Salzburgerland, ligt een dikke laag verse sneeuw. Mijn man en ik twijfelen even: skiën of toch sneeuwschoenwandelen. We gaan voor het laatste. Een sneeuwschoenwandeling onder begeleiding van een parkwachter van Nationaalpark Hohe Tauern. Want dat hebben we nog nooit onder perfecte omstandigheden beleefd.

Kolm Saigurn 

De volgende ochtend rijden we samen met Eki, een van de parkwachters van Hohe Tauern, naar het einde van het Raurisertal. Op een tolweg na, die in de zomer wel geopend is, eindigt de weg bij een parkeerplaats. Plotseling komt er een pick-up truck over de tolweg aangereden. De bestuurder zwaait naar Eki. We stappen in. Als we de slagboom van het tolhuisje passeren, verandert het uitzicht en de omgeving in een ongerepte witte wereld.

Terwijl de bestuurder behendig over de besneeuwde en ijzige tolweg manoeuvreert, omarmt een panorama, aan de rechterkant, ons blikveld. Aan de linkerkant van de auto kan ik bijna een meters hoge sneeuwmuur aanraken, zo smal is de weg geworden. De rit, van een klein half uur naar het eindpunt voelt als een cadeautje. Als we bij Naturfreundehaus Kolom Saigurn – het eindpunt – arriveren, voelt het niet alleen alsof we in niemands land zijn beland, het is ook zo. Het is muisstil en geen ‘kip’ te bekennen. Eki zoekt naar mijn maat sneeuwschoenen en bindt ze onder. Zo ik ben klaar voor ons avontuur. 

Het Raurisertal is een doodlopende vallei in het Salzburgerland, Oostenrijk. Met aan het einde van het dal de regio Kolm Saigurn. In de winter veranderd Kolm Saigurn in een paradijs voor sneeuwschoenwandelaars. Te midden van ongerepte sneeuw en serene winterse taferelen organiseert Nationaalpark Hohe Tauern wekelijks sneeuwschoenwandelingen onder begeleiding van een parkwachter, op zijn Duits een Ranger.  

Sprakeloos

Eki leidt ons langs sneeuwrichels, halfbevroren beekjes en door het bos dat lijkt te slapen onder een zware deken van sneeuw. Meerdere keren staan we even stil om de wonderlijke wereld te observeren. Vooral de sneeuwduinen met hier en daar een opening, waar het water onderdoor kabbelt trekken onze aandacht. Voor mij als fotograaf is deze omgeving een walhalla.

We klimmen verder de vallei in. Opeens opent het landschap zich en onthult een panorama dat mijn adem beneemt. Nog nooit eerder heeft een weids uitzicht in de bergen en vooral de aanwezige stilte mij zo ‘bevangen’. Een sprakeloos moment volgt. We zijn getuigen van de kracht van de natuur in Nationaalpark Hohe Tauern. 

Met weinig hoogteverschil lijkt de wandeling in het begin bedrieglijk eenvoudig. Maar na amper een kilometer kom ik daar al van terug. Vervolgens vraagt onze geduldige Ranger of ik voorop wil lopen. Te gretig neem ik zijn aanbod aan. Bij elke voetstap zak ik een halve beenlengte weg in de sneeuw. Dan besef ik wat een inspanning hij telkens levert door de poedersneeuw.

Even verderop, beklimmen we een heuvel. Er ontvalt me een zenuwachtig lachje. Hoe nu naar beneden vraag ik aan Eki. Hij demonstreert de afdaling, in een vloeiende, ritmische beweging. Alsof hij door de sneeuw danst. Mijn pogingen lijken nergens op en net als ik een beetje vaart krijg, glij ik weg. Maar de sneeuw is zacht als een donzen dekbed. 

Verborgen gevaren

Sneeuwschoenwandelen is over het algemeen zonder gevaren, maar in deze ongerepte natuur, vol naardbomen schuilt een verraderlijke valstrik. Eki wijst ons op het gevaar als we een groepje naaldbomen naderen. Het lijken hele jonge naaldbomen, want we zien alleen de topjes van de bomen. Maar onder de dunne sneeuwlaag kan je, soms wel 2, 3 meter diep, in een web van naaldtakken vallen. Als Eki met zijn wandelstok in de richting van een boompje prikt, wijkt de schijnbaar solide oppervlakte. Hij vertelt wat je moet doen om eruit te komen. Verschrikt wandel ik verder. De dennenboompjes leken zo lieflijk. 

De kracht van de bergen

Aan het einde van onze intense wandeling van ruim 3 uur, verandert het weerbeeld. Een föhn uit het zuiden raast over de bergtoppen en blaast door het dal. Met mijn winddichte kleding, muts op en daarover nog een capuchon merk ik er weinig van. Het geeft juist een extra dimensie aan deze toch al avontuurlijke tocht. Eenmaal terug maak ik de sneeuwschoenen los en stap ik bij de berghut en ontmoetingspunt Naturfreundehaus Kolm Saigurn naar binnen voor een welverdiende warme lunch: een omvangrijk bord met Kaiserschmarrn. 

Maak je reis compleet met deze handige tips

• Heb je ook zin gekregen in sneeuwschoenwandelen? Kijk dan voor actuele informatie en aanbiedingen op de site van Tourismusverband Rauris.
• Bestel je Vignet Oostenrijk
• Vind goedkope vliegtickets 
• Boek een huurauto 
• De leukste reisgidsen en reisboeken vind je bij BOL.com

Wil jij op de hoogte blijven van al onze reistips? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief en volg ons via Instagram.