Zoek je een idyllische tocht die naar een pas leidt? Over deels autovrije, stille wegen? Dan mag je deze fietsroute, in het Pustertal beslist niet links laten liggen.
Wij vangen de tocht aan vanuit San Vigilio di Marebbe. Bij de kruising bij Sankt Lorenzen/Longega slaan we linksaf naar San Martin de Tor, wat een uitstekend startpunt is als je in Val Badia verblijft.
De paar kilometer asfalt tot San Martin de Tor is een doorgaande route naar Badia. Dus even opletten geblazen met de passerende automobilisten. Maar daarna fiets je de bergen in, in de richting van de Passo deel Erbe – Wurzjoch.
Als we Picolin bereiken, steken we vlak daarna de weg over naar San Martin de Tor. En vlak daarna slaan we rechts af. Dan breken er prachtige kilometers aan, stijgend dat wel, op een verlaten weg. Behalve voor de lokale bewoners, is deze route niet toegankelijk voor het autoverkeer. Met haarspeldbochten en groene alpenweiden stijgen we in de richting van de pas. Mooier kunnen we het niet krijgen.
De top op de Passo delle Erbe halen we net niet… Een paar kilometer vóór het hoogste punt breekt mijn ketting. Ai! Wat nu? Er zit niks anders op dan terug te keren. De eerste paar kilometers daal ik in de richting van Antermoia. Ik neem de bochten als een motorrijder. Maar daarna is het uit met de pret en moeten we toch nog een stuk stijgen om Welschellen/Rina te bereiken. Tot twee keer toe fiets ik mee aan de arm van mijn man, die mij op turbo niveau probeert mee te krijgen. Na nog een afdaling richting Sankt Lorenzen met het snot voor m’n ogen bereiken we uiteindelijk ons appartement.
We zijn niet voor een gat te vangen en noteren deze prachtig en idyllisch gelegen pas op onze ‘ bike-bucketlist’ voor een andere keer. Want die komt er zeker in dit deel van Zuid-Tirol. Het Pustertal is hier en daar nog niet ontdekt door het toerisme en daar houden we van!
